วัดบ่อทองสร้างเมื่อ พ.ศ. 2434[1] โดยสร้างเป็นสำนักสงฆ์ก่อน เจ้าอาวาสสำนักสงฆ์ คือ พระอธิการเอี่ยม ซึ่งพระรามัญมุนี วัดบางหลวง ได้ส่งมาครองวัด ได้ชักนำคณะทายกทายิกา ร่วมก่อสร้างถาวรวัตถุขึ้น ต่อมาได้ขอพระราชทานวิสุงคามสีมา โดยมีพื้นที่กว้าง 2 เส้น ยาว 2 เส้น 5 วา และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2459 หลังจากนั้น ประชาชนในแถบนี้ ได้สละทรัพย์ตามกำลังศรัทธา พร้อมกับพระเดชพระคุณพระรามัญมุนี (มะลิ) วัดบางหลวง ช่วยกันสร้างอุโบสถ บริเวณวัดที่สร้างขึ้นตอนนั้น มีเนื้อที่ 9 ไร่ 2 งาน เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ ของบริเวณนี้เป็นป่าทึบมาก รกไปด้วยพฤกษชาติต่าง ๆ มีต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นเต็มไปหมด สัตว์ป่าก็มีมาก ด้วยเหตุที่บริเวณนี้ เป็นที่ลาดลุ่ม มีน้ำตลอดปี เมื่อก่อตั้งวัดขึ้นมา จึงพากันเรียกว่า วัดลาด[2]

ประชาชนที่อาศัยอยู่บริเวณนี้ ส่วนใหญ่เป็นชาวมอญ คาดว่า น่าจะย้ายรกรากถิ่นฐานมาจากชายแม่น้ำเจ้าพระยา เพื่อมาถางป่าจับจองพื้นที่ทำกิน บางส่วนก็มอบถวายให้จัดตั้ง ในสมัยพระอธิการสำเภา ภัมมโร เป็นเจ้าอาวาสวัดบ่อทอง ท่านได้ได้สร้างกุฏิหลังใหม่ขึ้น และยังได้สร้างโรงเรียนประชาบาลขึ้นหนึ่งหลัง และได้จัดให้มีประเพณีตักบาตรพระร้อยขึ้น เป็นงานประจำปีจนถึงปัจจุบันนี้